จากกรณีวันนี้(17มี.ค.63) วิมล ไทรนิ่มนวล นักเขียนรางวัลซีไรต์ ได้โพสต์ข้อความลงในเฟซบุ๊ก ถึงกรณีการแพร่ระบาดของไวรัสโควิ-19 และการรับมือของรัฐบาล ซึ่งมีทั้งคนตำหนิโจมตีและคนให้กำลังใจ ซึ่งข้อความของวิมล มีความน่าสนใจในเรื่องดังกล่าวว่า
“สงครามวัดคุณภาพคน”
ใครจะเชียร์ “ยิ่งลักษณ์ – ทักษิณ – ธนาธร” ว่าเก่งกล้าสามารถฉลาดล้ำอย่างไรก็ย่อมทำได้ตามใจตน แต่มันไม่เป็นจริงที่จะเป็นรัฐบาล ที่เป็นจริงในตอนนี้คือรัฐบาลของ พล.อ.ประยุทธ์ ซึ่งใครจะด่า ใครจะแช่งหรือเชียร์ก็ย่อมทำได้ตามใจเช่นกัน
แต่ที่ทำไม่ได้ก็คือ ทำให้ไม่มีรัฐบาลนี้!
ไม่ว่าจะใช้วิธีใด
เมื่อเป็นอย่างนี้แล้วจะทำอย่างไร?
ในสถานการณ์ปรกติ คือไม่มีโรคระบาด ผมก็วิจารณ์เป็นเรื่องๆไปทุกรัฐบาล แต่ตอนนี้เรากำลังอยู่สถานการณ์วิกฤติ ก็ต้องเชียร์ให้เร่งทำงานและเด็ดขาดกับพวกนักการเมืองฉวยโอกาสโกง และไม่มีฝีมือทำงาน
จะเรียกร้องให้แก้รัฐธรรมนูญและเลือกตั้งใหม่ แล้วไวรัสที่กำลังระบาดอยู่ในเวลานี้ใครจะรับผิดชอบ?
เรื่องแก้รัฐธรรมนูญนั้นก็กำลังดำเนินการอยู่ โดยมีคณะกรรมการรับผิดชอบอยู่แล้วที่จะฟังเสียงของประชาชนว่าต้องการอะไร (กมธ.วิสามัญศึกษาหลักเกณฑ์วิธีการแก้ไขรัฐธรรมนูญ)
ปัญหาเฉพาะหน้าตอนนี้คือโรคระบาด รัฐบาลต้องเข้มแข็ง ใครหรืออะไรที่เป็นอุปสรรค – เป็นปัญหาก็ต้องจัดการอย่างรวดเร็ว…ต้องเร็วกว่าการระบาดของไวรัส
ตามปรกติ…การบริหารงานในองค์กรของรัฐทุกระดับก็เป็น “แบบข้าราชการ” อยู่แล้ว แม้จะดีกว่าเก่ามาก…แต่เมื่อเจอกับสถานการณ์ฉับพลันจึงตั้งตัวไม่ทัน รัฐมนตรีก็ไม่ได้มีความรู้เฉพาะทาง ก็ต้องฟังข้าราชการ ซ้ำยังตัดสินใจช้าอีก
พวกเขาเก่งแต่สร้างโครงการ “จัดซื้อ – จัดจ้าง”
เมื่อ “คนมีอำนาจหน้าที่” วิ่งไล่ตามไวรัสไม่ทันแล้วจะทำอย่างไร?
ผู้คนจำนวนมากก็ออกมาเรียกร้องให้นายกรัฐมนตรีออกมา “คุมงาน” เองและเด็ดขาด (ซึ่งก็เด็ดไปแล้ว1ราย! และจะมีตามมาอีก)
ผมคนหนึ่งที่เรียกร้องและประกาศ “เชียร์” รัฐบาล ไม่ใช่เพื่อรัฐบาล แต่เพื่อความปลอดภัยของคนในชาติ ซึ่งก็มีผมอยู่ด้วย
เพราะผมอยากทำงาน และมีชีวิตตามปรกติ
การเชียร์ – การสนับสนุน – การเรียกร้อง มันก็คือ “การกดดัน” ให้รัฐบาลทำงานอย่างทุ่มเท ยิ่งมีเสียงพวกนี้มากเท่าใดก็ยิ่งกดดันรัฐบาลมากเท่านั้น เป็นการกดดันในทางบวก
ส่วนการก่นด่า ถ้ามีความประสงค์จะให้รัฐบาลทำงานให้ดีขึ้นก็เป็นการกดดันเช่นกัน แต่เป็นการกดดันในทางลบ ผมก็เห็นว่าไม่แปลก
แต่การก่นด่า – ขับไล่ หรือสร้างเรื่องอะไรก็ตามที่จะทำให้รัฐบาลล้มเหลวนั้น ผมว่าคนประเภทนี้อำมหิตมาก..ที่จะปล่อยให้เพื่อนร่วมชาติเสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย เพียงเพื่อสนองตัณหาในอำนาจและอัตตาของตน
ตอนนี้นายกฯออกมาคุมงานเองแล้ว (ศูนย์บริหารสถานการณ์โควิด – 19) แม้จะช้าแต่ก็ดีกว่าปล่อยให้เป็นความรับผิดชอบของกระทรวงสาธารณสุขกับพาณิชย์อย่างช่วงแรก เพราะพิสูจน์แล้วว่ารัฐมนตรีทั้ง 2 คนตามไม่ทันไวรัส
ปัญหามากขึ้น..เพราะประชาชนบางส่วนไม่มีวินัย – ไม่มีความรับผิดชอบต่อส่วนรวม อยากกินอยากเที่ยว อยากมั่วสุมก็ทำ เมื่อติดโรคระบาดก็มีคนโยนความผิดไปให้รัฐบาล
แต่คนที่เหนื่อยและเสี่ยงชีวิตก็คือแพทย์และเจ้าหน้าที่ที่อยู่ทัพหน้า
ผมเชื่อว่า “สงครามคนกับไวรัส” ครั้งนี้ คนจะชนะในที่สุด ช้าหรือเร็วขึ้นอยู่กับความรับผิดชอบของประชาชนและความรับผิดชอบของรัฐบาลที่จะต้องมีร่วมกัน
มันเป็น “สงครามวัดคุณภาพคน”