จากที่มีการรื้อถอนอาคารไม้เก่าแก่อายุกว่า 131 ปีบริษัททำไม้ภาคเหนือและภูมิภาคบอมเบย์เบอร์มาสวนรุกขชาติเชตะวันสำนักบริหารพื้นที่อนุรักษ์ในแพร่ ต่อมาส.ว.คำนูณ กระทู้สด ตั้งถามนายกรัฐมนตรี เพราะเรื่องดังกล่าวเข้าข่ายอาชญากรรม?!?
ล่าสุดวันนี้(19มิ.ย.63) นายวิมล ไทรนิ่มนวล นักเขียนรางวัลวรรณกรรมสร้างสรรค์ยอดเยี่ยมแห่งอาเซียน หรือ ซีไรต์ ได้โพสต์ข้อความลงในเฟซบุ๊กถึงกรณีดังกล่าวด้วยว่า
“อายพี่เตี้ย มช.บ้าง” ไม่ได้อยากดราม่าเรื่องบ้านโบราณที่จ.แพร่ แต่เห็น “คนใหญ่คนโต” ตั้งแต่ในท้องที่จนถึงรัฐมนตรีฯออกมาให้ข่าว “แถ” และ “แหล” อย่างเป็นขบวนการแล้วใจไม่สงบ!
พวกเขาสรุปกันว่า เหตุที่รื้อบ้านทั้งหลังเพราะฐานชำรุด! ที่ผมว่า “แถและแหล” นั้นก็เพราะถ้าฐานชำรุดหรือทรุดจริงก็ซ่อมได้ โรงเรียนไม้ทั้งหลัง ยาว 50 เมตรหรือมากกว่านี้เขาก็ “ยก” กันได้ แค่ใช้แม่แรง คาดดีด คานงัดเท่านั้น และก็มีอาชีพรับจ้างยกบ้านอยู่ทั่วไป เขายกได้ทั้งบ้านปูนบ้านไม้ ที่เรียกกันว่า “ดีดบ้าน” ยิ่งตอนนี้มีเทคโนโลยีทันสมัยก็ยิ่งง่าย
ดังนั้นข้ออ้างว่ารื้อเพื่อสร้างใหม่ เพราะฐานชำรุดจึงไม่จริง การสร้างบ้านไม้โบราณนั้นคนภาคกลางเขาเรียกว่า “ปรุง” ไม่ใช้ตะปู(เหล็ก) แต่ใช้วิธีการเข้าหน้าไม้ ใส่สลักไม้(ตะปูจีน) ถ้าจะรื้อก็ต้องถอดอย่างทนุถนอมและแยกไม้ไว้เป็นส่วน เช่น เสา คาน ตง จันทัน ลูกตั้ง ฝา รวมทั้งไม้สลักลวดลายต่างๆด้วย เพื่อจะได้ปรุงหรือประกอบสร้างใหม่ได้ครบทุกชิ้น ถ้าบางส่วนชำรุดเสียหายก็ทำใหม่ให้เหมือนของเก่า
แต่วิธีการรื้อ..ที่รื้อกันจนเหี้ยนเตียน ไม้แตกหัก ฉีกขาด กองสุมกัน (หายไปบ้างหรือไม่?) ก็ส่อเจตนาแล้วว่าไม่ได้ต้องการปรุงหรือประกอบสร้างใหม่ แต่ต้องการให้หายไปเลย!
อีกเรื่องที่อยากพูดคือ…ไม้สักโบราณนั้นราคาสูงมาก แพงกว่าไม้สักใหม่หรือไม้สักสวนป่าหลายเท่าตัว เพราะเนื้อไม้แข็งแรง ลายสวยงาม ปลวกไม่กิน และหายากมาก
แม้แต่ชาวบ้านที่ไม่รู้เรื่อง “สร้างบ้าน – ปรุงเรือน” ก็ดูออกด้วยสามัญสำนึก เพราะฉะนั้นจะให้ข่าวหรือแถลงข่าวก็ใช้สามัญสำนึกบ้าง
ถ้าผิดก็ยอมรับผิด แล้วแก้ไขต่อไป มันก็จบ จะตอกย้ำ “วิธีการทำงานแบบราชการ” อยู่ทำไม?
เป็นใหญ่เป็นโตคับบ้านคับเมืองกันทั้งนั้น พูดและทำไม่อายใครก็อายพี่เตี้ย มช.บ้าง
ที่มา : เฟซบุ๊กวิมล ไทรนิ่มนวล
ขอบคุณภาพ : เฟซบุ๊กคำนูณ สิทธิสมาน
